ÞÖRF

(gen. þarfar, pl. þarfar), f. want, need, necessity;

e-s er þörf, a thing is wanted, is necessary (hón kvað þess litla þörf);

e-m er e-s þörf, e-m er þörf á e-u, one is in need of;

þá er þörf verðr, when wanted;

ef gørast þarfar þess, if need be;

þola þörf e-s, to be in want of;

fjár síns, er fengit hefir, skylit maðr þörf þola, a man should not stint himself of money he has made;

þörfum meirr, more than wanted, excessively;

e-t kemr vel í þarfar, it comes to good use, comes in when wanted;

vinna þörf, to suffice;

kunna þörf (with infin.), to long to, feel impelled to.

* * *

f., gen. þarfar, pl. þarfir, [þurfa; Ulf. þarba = ὑστέρημα, þarbos þulan = ὑστερεισθαι; Dan. tarv]:—need, necessity; e-m er þörf e-s, Hm. 149; ef görask þarfar þess, Skm.; enga þörf ætla ek mér á því, Fms. vi. 36; bíða langa þörf e-s, Bs. i. 862: the phrases, vinna þörf, to suffice, Al. 125, 129, Grág. i. 445, 457; þola þörf e-s (Goth. þarvos þulan), Hm.; þá er þörf verðr, when wanted, K. Þ. K. 14; þörfum meirr, more than needed, excessively, Ld. 206, Jd. 32; e-t kemr vel í þarfar, it comes to good use, in a case of need or emergency, Fms. viii. 290: business, N. G. L. i. 80.